Uruk odegrał ważną rolę w urbanizacji cywilizacji sumeryjskiej w IV tysiącleciu p.n.e.. Legendarny król Gilgamesz zbudował mury miasta, które zajmowało powierzchnię 2,32 mil kwadratowych i liczyło prawie 80 000 mieszkańców. Zgodnie z chronologią listy królów sumeryjskich, Gilgamesz rządził miastem w 27. wieku przed naszą erą.
Od 2000 r. p.n.e., kiedy to toczyła się walka między Babilonem a Elamem, miasto powoli traciło na znaczeniu. Ale nie został opuszczony i był zamieszkiwany w ostatnim okresie Seleucydów i Partenów. Ostatni mieszkańcy opuścili miasto po podboju Persji przez muzułmanów. Pozostała zakopana do czasu, gdy archeolog William Loftus skierował wykopaliska na to miejsce w latach 1850-1854 dla British Museum.
Zidentyfikował on miasto jako aramejski Erech, drugie miasto Nimrodu, od którego wywodzi się nazwa nowoczesnego państwa irackiego. W 1912 r. zespół archeologów Juliusza Jordana odkrył inną budowlę, o której sądzi się, że została zbudowana przez króla Gilgamesz, świątynię Ishtar.
Ta świątynia była jedną z czterech w Uruku, a struktura każdej z nich była dość niezwykła. Zostały one zbudowane z cegły i ozdobione najpiękniejszymi mozaikami. W okresie Uruku (ok. 4000 do 3100 r. p.n.e.) miasto było centrum urbanizacji i kształtowania się państwa. Ekspansja rozwinęła się od wsi rolniczych do ośrodka miejskiego z rozwarstwionym społeczeństwem, biurokracją i silną armią.
W swoim czasie Uruk znajdował się w południowym regionie Mezopotamii, na obecnym dnie Eufratu. Miasto zajmowało się handlem zbożem i innymi artykułami spożywczymi, a także specjalizowało się w licznych rzemiosłach, ale być może najważniejszą innowacją był rozwój pisarstwa, który rozpoczął się w mieście.
Jednym z najciekawszych odkrytych obiektów była cylindryczna pieczęć, która służyła jako osobisty podpis. Wielu historyków porównuje ten punkt do współczesnych form identyfikacji osobistej. Pieczęć była prawdopodobnie używana do celów administracyjnych. Ponadto, podczas wykopalisk znaleziono jedną z pierwszych znanych tabletek do pisania.
Wykopaliska w mieście komplikował fakt, że na przestrzeni wieków zbudowano wiele innych budynków na szczycie starożytnych, tworząc warstwy konstrukcyjne z kilku różnych okresów, takich jak okres Ubaid. Uruk był nie tylko miejscem narodzin pisarstwa, ale także miejscem, gdzie powstały pierwsze prace architektoniczne w kamieniu, w tym masywna konstrukcja Anu zigguratu.
Uruk został podzielony na dwie części znane jako dzielnica Eanna i dzielnica Anu. Sekcje poświęcone były bogu Anu i jego wnuczce, bogini Inannie. Dzielnica Eanna była oddzielona murami od reszty miasta i do dziś powód tego podziału nie jest pewny. Niektórzy uczeni uważają, że dystrykt ten był wykorzystywany do celów obrzędowych, a inni uważają, że ponieważ dystrykt Anu był najstarszą częścią, wiąże się to z legendą, w której bóg Anu daje Inannie prywatne mieszkanie do czasu, gdy nadejdzie czas powstania, stąd powód, dla którego mury, które ją otaczały.
Dzielnica Eanna jest jednym z pierwszych przykładów monumentalnej architektury publicznej, co można uznać za pierwsze prawdziwe miasto w historii ludzkości. W przeciwieństwie do Eanna District, Anu District obejmuje tylko jeden duży taras znany jako Anu Ziggurat. Później, w okresie Uruku III, zbudowano nad budowlą ogromną Białą Świątynię, a w okresie Uruku IV Kamienną Świątynię.
Historia związana z nami: Tula, stolica imperium Tolteckiego
Znaleziono tu bardzo znaczący artefakt, znany jako Maska Warki lub Dama Uruka, i uważany jest za jedno z pierwszych przedstawień ludzkiej twarzy. The marmurowy rzeźba datować od 3100 3100 i być prawdopodobnie przedstawienie the bogini Inanna.
1542
