PLAZMA KSIĘŻYCOWA

Bogaty zestaw nowych pomiarów znacznie poszerzył naszą wiedzę na temat interakcji Księżyc-plazma w ciągu ostatnich szesnastu lat i pomógł zademonstrować fundamentalnie kinetyczną naturę wielu jej aspektów. Uderzenia fotonów i naładowanych cząstek ładują powierzchnię Księżyca, tworząc cienkie powłoki plazmowe w skali Debye’a nad półkulami oświetlonymi przez słońce i zacienione. Uderzenia te wytwarzają również fotoelektrony i elektrony wtórne z powierzchni, a także jony z powierzchni i egzosfery, które z kolei trafiają z powrotem do środowiska plazmy.
Ruch żyroskopowy protonów, wychwytywanie przez wiatr słoneczny protonów rozproszonych na powierzchni dziennej, i ekspansja plazmy w próżni, każde z nich wpływa na dynamikę i strukturę różnych części śladu plazmy księżycowej. Księżyc zapewnia nam podstawowe laboratorium fizyki plazmy do badania podstawowych procesów, z których niektórych nie możemy łatwo zaobserwować gdzie indziej.
Dużo dowiedzieliśmy się o interakcji Księżyca z plazmą, co ma implikacje dla innych środowisk kosmicznych i planetarnych. Jednak wiele podstawowych problemów pozostaje nierozwiązanych, w tym szczegóły sprzężenia między różnymi częściami środowiska plazmowego, a także między plazmą a powierzchnią, obojętną egzosferą i pyłem.