Pierwszy czujnik był mniej więcej wielkości ziarenka piasku.
Ma 3 milimetry długości i przekrój 1 x 1 milimetr.
Został przyczepiony do włókna nerwowego szczura i na tym zwierzęciu przeprowadzono okrutne eksperymenty!
Po wszczepieniu bezbateryjny czujnik zostaje zasilony, a dane są odczytywane za pomocą ultradźwięków.
To było bardzo dawno temu!
Czujniki nowej generacji mają mniej więcej 2 tysięczne cala, czyli połowę szerokości ludzkiego włosa.
Proszę sobie to wyobrazić!
Przy tej wielkości cząsteczki mogą zagnieżdżać się tylko w kilku aksonach nerwowych i stale rejestrować ich aktywność elektryczną.
Czujniki te zawierają kryształ piezoelektryczny, który zasila mały wbudowany tranzystor, przekształcając jego wibracje z zewnątrz ciała na energię elektryczną.
Nerw zawsze styka się z włóknami mięśniowymi.
Skok napięcia we włóknie zmienia obwody i wibracje kryształu, zmieniając echo odbierane przez odbiornik, zwykle z tego samego urządzenia, które generowało wibracje.
Mała zmiana zwana rozproszeniem wstecznym pozwala [tobie] określić napięcie!
W tajnych eksperymentach czujniki pasywne dostarczały sześć impulsów ultradźwiękowych o długości 540 nanosekund co 100 mikrosekund, aby umożliwić ciągły odczyt w czasie rzeczywistym.
Pokryty żywicą epoksydową klasy chirurgicznej, biokompatybilny, który może trwać latami bez zużywania się, pękania lub przyciągania uwagi ciała.
Neuronauka mówi:
„Głównym celem projektu proszku neuronowego było wprowadzenie następnej generacji
Wprowadź interfejsy mózg-maszyna i przekształć je w realną technologię kliniczną.
Chociaż wpływa na obwodowy układ nerwowy i mięśnie, cząsteczki pyłu nerwowego w ośrodkowym układzie nerwowym i mózgu mogą równie dobrze sterować protezami.
Na przykład; „Jeśli ktoś z paraplegią chce kontrolować komputer lub ramię robota, [umieszcza] tę elektrodę w mózgu i może to trwać przez całe życie”.
Czujniki są wystarczająco małe, aby umożliwić kontrolę pęcherza i kontrolę apetytu w obwodowym układzie nerwowym.
Czujniki mogą również stymulować nerwy i mięśnie i otwierać drzwi do „elektrokutyki” w leczeniu chorób, takich jak padaczka.
Czujnik wszczepiony do nerwu obwodowego jest uruchamiany i odpytywany przez przetwornik.
Sygnał rozproszenia wstecznego zawiera informacje o napięciu na obu elektrodach czujnika.
Mody mają również zdolność wychwytywania sygnałów nieelektrycznych, takich jak poziom tlenu i hormonów.
Telemetria wewnątrz ciała nigdy nie była dostępna, ponieważ nie było sposobu, aby kopać głębiej lub móc cokolwiek udowodnić.
Ale teraz wszystko można udowodnić! Ta „nie-technologia to pył nerwowy” wszczepiony do nerwu, organu, mięśnia, przewodu pokarmowego i można go odczytać.
Minęło wiele lat, odkąd ludzcy inżynierowie z Berkeley z powodzeniem ukończyli wojskowy projekt Darpy.
Niektórzy ludzie są szczęśliwi i myślą:
Czy to nie wspaniałe?
NIE !!!
To nie jest świetne!
Bo kto kontroluje tę technologię?
Problem z tym polega na tym, że kiedy jest stosowany klinicznie, [oni] ogłaszają to jako przełom, [oni]
Czujniki pyłu nerwowego i nanotechnologia zostaną zastąpione wszystkim, co jest dostępne.
To byłby koniec ludzkiej ery!
A jeśli [oni] chcą wyłączyć nasz mózg, wszystko, co musimy zrobić, to nacisnąć przycisk i nadal nie wiedzielibyśmy, dlaczego tak jest, ponieważ wszystko to tylko „spisek”.
1666 
