Ta europejska rzeźba z epoki kamienia, wykonana na ciemnoczerwonym głazie, pierwotnie pokrytym czerwoną ochrą, została umieszczona na szczycie kamiennego ołtarza w domu 52 w Lepenski Vir. Ciemne ujście pochwy, jakby miało narodzić się nowe życie, ukazane jest w kształcie łzy, otoczone pełnymi, otwartymi ustami. Nacięcie pozwala nam dostrzec wcześniejsze znaki ostrzegawcze na kamieniu, jak gdyby materiał zawierał, jakkolwiek ukryty, cud narodzin. Srom, żeńskie zewnętrzne narządy płciowe, wyróżnia się obecnością ciemnej szczeliny, z grubsza zakrytej przez usta.
Z tego głębokiego otworu wychodzą miesiączki, utrata wody i krwi podczas porodu i oczywiście noworodków. W bardzo podobny sposób woda wyłania się ze szczelin w skałach, rośliny wyrastają w ziemi z rozwijającego się nasienia, podczas gdy dusze i duchy wchodzą do tego świata z innego wymiaru, do którego same dusze następnie powracają poprzez duchowe wędrówki i ostatecznie przez śmierć. Etymologia podkreśla, że to, co jest wewnątrz sromu, zawarte i chronione w brzuchu, mimo iż jest miejscem urodzin, nie jest widoczne z zewnątrz. Każde nowe narodziny owiane są tajemnicą innego wymiaru. „To jest Pełnia, to jest Pełnia. To, co wychodzi z Pełni, zaprawdę, jest Pełnią. Kiedy Pełnia zostaje odcięta od Pełni, to, co pozostaje, nadal jest Pełnią” (Inwokacja, Brhadaranyaka Upanisad). Z anatomicznego punktu widzenia, srom obejmuje obszar łonowy, wargi sromowe większe, utworzone przez tkankę tłuszczową i włóknistą, oraz małe, ciemniejsze wargi sromowe, które pokrywają łechtaczkę, wrażliwą i erekcyjną, jej napletek i wędzidełko. Przedsionek znajdujący się w szczelinie między wargami sromowymi mniejszymi otwiera i zamyka ujścia cewki moczowej i pochwy oraz przewody czterech gruczołów. Prawdopodobnie jeden z najstarszych symboli, jaki kiedykolwiek był reprezentowany przez rzeźbę, yoni lub święty srom, datowany na 30 000 lat temu i do dziś w sercu hinduskiego kultu bóstw żeńskich, celebruje świętą moc narodzin. Przypomina nam, że jesteśmy częścią natury, tajemniczy cykl życia i śmierci. Najświętsze miejsca w świątyniach i jaskiniach reprezentują kobiece ciało z jego głębokim sanktuarium dla darśan, wizji boskości. W Bheraghat scena kultu yoni tu przedstawiona i wyrzeźbiona jest pod jedną z 64 rzeźb jogini ustawionych na ziemi w okrągłym kształcie samego yoni. Przez jej przedsionek można wejść do kręgu. Kult Bogini obejmuje takie czynności, jak smarowanie joginów czerwonym cynobrem lub owijanie ich czerwonym suknem (jogini to energie Bogini Matki).
Modlitwa, medytacja, sztuki rytualne i sny budzą pamięć o ukrytym wymiarze, z którego wszystkie rzeczy pochodzą, który w nich tkwi i do którego wszystkie powracają. Piosenki Navajo opowiadają o tym, jak pierwsi ludzie wyłonili się z wnętrza Ziemi na Marginesach Manifestacji. Pieśni przekształcają przypominające łono siedziby Navajo z pojedynczym otworem skierowanym na wschód, gdzie wschodzi Słońce, w pierwotne łono Manifestacji. Podczas ceremonii inicjacji, dokonywanej z okazji pierwszej miesiączki, młode kobiety przemieniają się w rodową Przemienioną Kobietę, zapłodnioną przez wschodzące Słońce, która przynosi Pierwszemu Ludowi płodność. Obraz yoni w postaci żeńskich genitaliów znajduje odzwierciedlenie w naukach okultystycznych poprzez obraz głowy z otworem ciemiączka. W fizjologii ciała subtelnego kanały lewy i prawy, takie jak wargi sromowe mniejsze, otaczają kanał centralny, gdy dusza opuszcza ciało przez otwór prowadzący do śmierci. Uzdrawiający szamani odzyskują zagubioną duszę i wpychają ją z powrotem do ciała przez fontannę. Hopi uważają fontannę za drzwi, przez które Stwórca dał życie i komunikował się z Pierwszymi Ludźmi. Jako mistyczny symbol, krąg yoni zawiera ciało introspekcji dostępnej poprzez medytację. W centrum znajduje się garbhagriha, komora łona, jaskinia serca, w której rezyduje duch wewnętrzny. „To, co jest tutaj, jest również tam, a to, co jest tam, jest również tutaj. Ta Najwyższa Istota (Purusha), która żyje w naszym ciele, ma nie więcej niż cal wielkości. Panuje jako władca przeszłości i przyszłości Ten, kto urzeczywistni tę Nadduszę, pokona wszelki strach. Oto czym jest ja” (Katha Upanisad).
Templariusze byli strażnikami TEMPLUM- czyli świątyni Bogini, a wszystkie budowle święte naśladują ludzkie ciało. Święta Unia mężczyzny i kobiety (“mąż i żona stanowią jedno ciało”- Alfa i Omega- plemnik i komórka jajowa) niezbędna jest do uruchomienia sekrecji (które zostały zamienione w SEKRE-ty) boskiego ludzkiego laboratorium; szyszynka wraz ze swą elektrycznością reprezentuje pierwiastek męski, zaś magnetyczna przysadka- żeński. Tylko razem, a nie osobno, możemy powrócić do stanu boskiego Praczłowieka- alchemicznej Hermafrodyty gdzie nie ma już dualizmu, a serce łączy się z logiką
Wszystkie wejścia do starych katedr mają ten kształt,także zamki (twierdze gwiazdy) również. To jest BRAMA do wszystkiego, a także wyjście ze wszystkiego.
TASCHEN- LIBRO DEI SIMBOLI
Ilustracja: Peter Van Straten
366 
