Naukowcy przewidują potężny rozbłysk w kosmosie, którego ludzkość będzie mogła być świadkiem. Zjawisko to będzie miało miejsce w ciągu najbliższych trzech lat i będzie spowodowane połączeniem dwóch czarnych dziur znajdujących się w innej galaktyce.
Proces łączenia supermasywnych czarnych dziur, zwanych także aktywnymi jądrami galaktyk, jest niewątpliwie wyjątkowym wydarzeniem.
Jeśli przebieg wydarzeń wymodelowany przez specjalistów z Chin i Kanady okaże się słuszny, w niedalekiej przyszłości ludność Ziemi będzie mogła zaobserwować zaskakujące zjawisko o nieprzewidywalnych skutkach, łącznie z końcem Ziemi.
Rozpocznij odliczanie
Jak donosi czasopismo naukowe Science , astronomowie odkryli, że omawiana galaktyka SDSSJ1430 + 2303 znajduje się dość blisko standardów kosmicznych, ma aktywne jądro i więcej niż jedno.
Naukowcy zmierzyli widmo promieniowania emanującego z centralnej części galaktyki i doszli do wniosku, że teraz łączą się dwie czarne dziury.
W ciągu ostatnich trzech lat jasność optyczna galaktyki SDSSJ1430+2303 zmieniała się, a okresy między wybuchami stawały się coraz krótsze. Generalnie w ciągu trzech lat okresowość zmniejszyła się z dwunastu miesięcy do jednego – takie zjawisko w aktywnych jądrach galaktyk zaobserwowano po raz pierwszy.
Naukowcy uważają, że jedna czarna dziura jest duża, a druga, znacznie mniejsza, porusza się po bardzo wydłużonej, nachylonej orbicie. Jeśli tak, to SDSSJ1430+2303 powstało w procesie łączenia galaktyk towarzyszących ponad miliard lat temu.
Pobliska para czarnych dziur w centrum jest jedynym możliwym do zaobserwowania śladem tego odległego zdarzenia. Sądząc po ich aktywności w ostatnich latach, do starcia nie jest daleko. Modelowanie pokazuje, że pozostało 100 do 300 dni oczekiwania, maksymalnie trzy lata.
Galaktyki, które mają dwa aktywne jądra, nazywane są galaktykami Seyferta. Takie ciała kosmiczne znajdują się bliżej Ziemi niż kwazary, co ułatwia naukowcom ich badanie.
Wielki koniec
Zderzenie supermasywnych czarnych dziur w SDSSJ1430+2303 wygeneruje potężny rozbłysk, któremu towarzyszą fale grawitacyjne o niskiej częstotliwości.
Jego istnienie zostało potwierdzone w 2015 roku detektorem LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory, obserwatorium do wykrywania fal grawitacyjnych, które zebrało sygnał z połączenia dwóch stosunkowo niewielkich obiektów : kilkudziesięciu mas Słońca.
Ale wydarzenie, o którym mowa (jeśli oczywiście przewidywania są prawidłowe) wykracza poza wrażliwość tego nastawienia. Fuzja czarnej dziury na dużą skalę w SDSSJ1430+2303 stanie się silnym wybuchem, który nie pozostanie niezauważony.
Według astronomów nasza planeta będzie musiała zmierzyć się z poważnym uwolnieniem fal elektromagnetycznych o różnych zakresach.
1027 
